ฉันถามสวรรค์ “มีอย่างอื่นอีกไหม ที่ฉันสามารถทำ หรืออาจจะ ฉันทำไม่มากพอ โลกจึงเป็นอย่างนั้น?” พวกเขาจึงบอกว่า “ไม่ใช่ความผิดของท่าน ที่ชาวโลก ไม่สร้างสันติภาพและความดีงาม พวกปีศาจก่อกวนคือผู้ร้าย อยู่เบื้องหลังความยุ่งยากทั้งหลาย พวกปีศาจยังคงมีอยู่” ฉันพูดตรงนี้ “นั่นคือเหตุที่ ฉันสั่งให้จัดการพวกเขาทั้งหมด ดังนั้น ฉันทำอย่างดีที่สุดแล้ว”
(สวัสดีค่ะ ท่านอาจารย์!) พวกคุณ เจ้าหญิงทั้งหมด เป็นอย่างไรบ้าง? (เราดีมากค่ะ ท่านอาจารย์ ) ดี ( ท่านเป็นอย่างไรบ้างคะ ท่านอาจารย์? ) ฉันโอเค ยังมีชีวิตรอด (โอ้) นั่งสมาธิ อ่านเรื่องบางเรื่อง เผื่อ เราออกไปได้บางครั้ง ฉันอ่านให้พวกคุณฟังได้ (โอ้! นั่นช่างวิเศษ) และคนอื่น ๆ และทำงาน มีงานให้ทำมากมาย ลองนึกภาพฉันอยู่ในฌาน และพวกเขาให้ฉันทำงาน สำหรับโทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ (โอ้) เขียน ตรวจสอบ รายการ และอื่น ๆ (มันเป็นงานเยอะ) ครั้งสุดท้าย ตอนที่ฉันไม่ได้ดูแล ตอนที่ฉันเข้าฌาน มันไม่ได้ดีขนาดนั้น จำได้ไหม? (ใช่ค่ะ ท่านอาจารย์) ( เราต้องการท่านอาจารย์ สำหรับทำให้ช่องดำเนินต่อไปและดี ) ฉันไม่รู้ ใช่ ฉันเดาว่ามันช่วยได้ หลายมือทำให้งานเบา (ใช่ค่ะ ท่านอาจารย์) ( ท่านอาจารย์จะมีการหยั่งรู้ใด ๆ จากการเข้าฌานเข้มข้นของท่าน เพื่อแบ่งปันกับเราหรือไม่? ) ใช่ มีเยอะพอสมควร มันเป็นแค่ว่า ฉันไม่สามารถแบ่งปันได้เสมอ ฉันจะดู ดูว่ามีอะไรอื่น โอเคไหม? (ขอบคุณค่ะ ท่านอาจารย์) กรรมของโลก ไม่รื่นรมย์เสมอไป เมื่อฉันมองเข้าไปใน กระจกห้องน้ำของฉัน ฉันดูดี ที่นี่ ฉันดูไม่ดีเลย ( อาจารย์ดูดีเยี่ยมเสมอ ) ขอบคุณ
ฉันแค่รู้สึกเศร้า และฉันถามสวรรค์ “มีอะไรอีกไหม ที่ฉันสามารถทำได้หรือ ฉันอาจจะยังทำไม่พอ ดังนั้นโลกจึงเป็นเช่นนั้น?” พวกท่านจึงพูดว่า “ไม่ใช่ความผิด ของท่านที่โลกไม่ได้ทำตาม วิถีที่สงบสุขและสูงส่ง ปีศาจก่อกวนคือผู้กระทำผิด อยู่เบื้องหลังปัญหาทั้งหมด ยังมีพวกเขาบางตน” ฉันพูดตรงนี้ “นั่นคือเหตุผล ที่ฉันสั่งให้พวกเขาไป ดังนั้นฉันได้ทำดีที่สุดแล้ว” (ใช่ค่ะ ท่านอาจารย์) และขอบคุณพวกท่าน และพวกท่านบอกฉัน “อย่าปล่อยให้ใครหรือ คนทำงานอยู่ใกล้ท่าน” ใกล้ฉัน (ว้าว โอ้) หมายความว่าพวกคุณ พรรคพวกหรือพวกคุณใครก็ตาม ฉันพูด “พวกเขาจะอยู่ใกล้ได้แค่ไหน?” พวกเขากล่าวว่า “อย่างน้อยที่สุดห่าง เก้าเมตร” (ว้าว) ฟังดูเหมือนพวกเขาเป็นภูมิแพ้ มีอีกหลายสิ่ง ที่ฉันพูดไม่ได้ ฉันมีอิสระเพิ่มขึ้นอีกเล็กน้อย เมื่อเร็ว ๆ นี้ เพราะฉันได้เรียนรู้ วิธีการทำงาน การทำงานกับคอมพิวเตอร์ ในงานโทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ (ดีค่ะ!) ใช่ ดังนั้น ฉันรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย มีอิสระมากขึ้น เพราะการไม่มีอิสระ เป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุด ที่คุณมีได้ในชีวิตของคุณ (ใช่ค่ะ ท่านอาจารย์) ฉันสั่งปีศาจมากมายเหล่านี้ ให้ไป แต่บางส่วนยังคงอยู่รอบ ๆ แม้ว่าเป็นอัตราส่วนไม่มาก แต่ก็ยังมีเยอะ (ค่ะ ท่านอาจารย์) และพวกเขายังคงพยายาม รบกวนฉันอย่างมาก วันก่อน ในวันเสาร์ที่ 6 มิถุนายน ฉันสั่งผู้พิทักษ์ Ihôs Kư (อิฮอสคึ) และรวมถึงเหล่าก็อดเสสอื่น ๆ ด้วย ใครก็ตามที่สามารถช่วยได้ ฉันสั่งพวกเขาให้ลาก วิญญาณร้ายทั้งหมดไปนรก (ว้าว) หรือไปสู่ระดับที่สี่ หากพวกเขากลับใจอย่างแท้จริง หากพระเจ้าของระดับที่สี่ ตกลง จากนั้นพวกเขาขึ้นไปที่นั่นได้ ขณะเดียวกัน หรืออยู่ที่นั่นตลอดไป ฉันก็ไม่ว่าอะไร
ฉันมีข่าวดีบางอย่าง แต่ฉันไม่สามารถแบ่งปันกับคุณได้ ในขณะนี้ เพราะฉันกังวลว่าถ้าฉันบอกคุณ มันจะล่าช้าหรือหยุดชะงัก วันก่อน ผู้พิทักษ์ถามฉัน “ปีศาจก่อกวน ขอร้องให้ผ่อนปรน ท่านจะไม่ให้อภัยใช่ไหม?” ฉันพูดว่า “ตกลง ครั้งสุดท้ายของการผ่อนปรน อีกสามวันเท่านั้น สำหรับสิ่งที่พวกเขาได้ทำ ต่อสิ่งมีชีวิตทั้งหมด พวกเขาควรถูกทำลาย” (ว้าว) แต่ตอนนี้ถ้าพระเจ้า ของระดับที่สี่ เมตตายอมรับพวกเขา แล้วพวกเขาก็สามารถอยู่ที่นั่นได้ หรือไปที่อาณาจักรใหม่ (จิตวิญญาณ) ภายหลัง (ว้าว) หากพวกเขากลับใจอย่างแท้จริง (ใช่ค่ะ ท่านอาจารย์) และฉันถามก็อดเสสของ Ihôs Kư “คุณจัดการพวกเขาได้ทั้งหมดไหม?” ก็อดเสสตอบว่า “ไม่ได้ทั้งหมด ยังมีอยู่บ้างที่ซ่อนตัว อยู่ในมนุษย์ และสัตว์” ในช่องโหว่ของมนุษย์ และสัตว์ต่าง ๆ ฉันพูดว่า “โอเค จัดการ พวกที่อยู่ตรงหน้าก่อน ตามที่บอกไป ให้พวกเขาพ้นไปจากสายตาฉัน” เป็นต้น วิญญาณก่อกวน 10,000 ตน รวมทั้งผี และปีศาจชั่วร้าย ยังคงอยู่บนโลกนี้ นั่นคือวันที่ 5 มิถุนายน แล้ววันหนึ่ง ที่ฉันเหนื่อยมากกับ สิ่งที่เรียกว่าการลงโทษ ฉันพูด “ฉันสมควรได้รับสิ่งนี้หรือ?” ไม่ใช่ว่าฉันจะตาย หรือบาดเจ็บหรืออื่น ๆ แต่เป็นเรื่องของ สงครามประสาท การทรมาน ดังนั้นผู้พิทักษ์โอยู(จักรวาลดั้งเดิม) จึงบอกฉันว่า “ไม่มีใครสมควรได้รับการปฏิบัติอย่าง เลวร้ายเช่นท่านได้รับ” (ค่ะ) ฉันจึงพูดว่า “ใช่ ฉันรู้ ขอบคุณที่บอก สิ่งที่ฉันรู้แล้ว แต่ขอบคุณในความเห็นอกเห็นใจ” ฉันพูดว่า “ทำอะไรสักอย่าง กำจัดปีศาจร้ายเหล่านี้ก็แล้วกัน ไม่สำคัญหากมันช่วยให้ดีขึ้น ฉันยอมทนรับความลำบาก มันไม่เป็นไร” ฉันพูดว่า “ไม่เป็นไร” หมายถึง ฉันเป็นไร แต่ฉันยอมรับ (ขอบคุณค่ะ ท่านอาจารย์) ต่อมา ในวันที่ 6 มิถุนายน พวกเขาบอกว่า ยังเหลืออีกประมาณหนึ่งหมื่น - อาจหมายถึงหมื่นหนึ่งหรือหมื่นสองพัน -เข้าใจไหม? (ค่ะอาจารย์) - เป็นปีศาจก่อกวนที่ยังคงเหลืออยู่ พวกเขาบอกฉันว่า “พวกเราจะจัดการพวกเขา” (วาว) “ไม่ใช่ลูกศิษย์ของท่าน ที่ทำให้ท่านเดือดร้อน แต่เป็นปีศาจก่อกวน ที่ผลักดันพวกเขาให้ทำ” ฉันพูดว่า “ฉันรู้ ฉันรู้ทั้งหมดนั่น” ฉันรู้แล้ว เหตุนี้ ฉันจึงให้อภัยพวกเขาทั้งหมด โอ มีข่าวดี แต่เราคุยกันไม่ได้ตอนนี้ ฉันจะให้พวกคุณดู เมื่อมันมาถึง ฉันจะบอกให้พวกคุณรู้ ด้วยการเขียนของฉันไว้ตรงนี้ โอเคนะ? (โอเคท่านอาจารย์! ค่ะ! ขอบคุณค่ะ) ฉันบอกวิญญาณก่อกวนทั้งหลายว่า” “ภายในสามวัน...” นั่นคือวันที่ 6 มิถุนายน เส้นตายหมดไป ไม่มีการผ่อนผัน หากไม่สำนึกภายในเวลานั้น และออกมา และได้รับการปลดปล่อย ไปยังระดับสี่ แบบนั้นแล้วพวกเขา อาจไม่ได้รับโอกาสอีก ฉันบอกว่า “สิ่งที่พวกเจ้าทำ ต่อสรรพสัตว์ทั้งหลาย พวกเจ้าควรถูกทำลาย เพื่อนั่นคือโอกาสที่ได้ คือไม่มีโอกาสอีกแล้ว” เอาล่ะ มีอะไรอีก? พวกนี้เป็นเรื่องไม่นานนี้ (ค่ะ อาจารย์)
นกของฉันบางตัวบอกฉัน เกี่ยวกับสิ่งที่จะเกิดในอนาคต และในอดีตชาติ (วาว) ฉัน “ยุ่งทุกวัน” ฉันบอก “4 มิถุนายน ยุ่งทุกวัน บ่นบางครั้งว่า ไม่มีเวลาพอที่จะพัก ที่จะพักจริงจัง (โอ ค่ะ อาจารย์) และงานภายในอีกบางส่วน ยังทำไปไม่ดีนัก ไม่มีเวลาพอที่จะทำให้เสร็จ ที่จะตามให้ทัน ฉันจึงต้องนั่งสมาธิจริงจัง ในตอนกลางคืน เพื่อตามให้ทัน” ช่วงกลางวัน ฉันต้องทำงานมากมาย กลางวัน ก็ต้องนั่งสมาธิด้วย นอกเหนือจากทำงาน แต่บางครั้งไม่มีเวลาในช่วงกลางวัน จึงต้องเป็นกลางคืน ต้องทำให้ทัน (เข้าใจค่ะ) บางครั้งเหนื่อยมาก ฉันคิดว่า ฉันควรหาอะไรกิน หรือควรนอนหลับดี (โอ) ฉันต้องเลือก ระหว่างนอน หรือกินอาหาร ฉันจึงไปนอน บางครั้งฉันเหนื่อยเกินไป
ฉันเขียนไว้ตรงนี้ เกี่ยวกับ ดี นกที่ ช่วยชีวิตฉัน และฆ่าเจ้างูนั่น และกินมันบางส่วน พลังลบจะได้ไม่สามารถสร้าง เป็นซอมบี้ได้ ฉันบอกพวกคุณไปแล้ว (ค่ะอาจารย์) “ตอนนี้เราโชว์คลิปนี้ได้ เขาอนุญาตแล้วเพราะ ไม่เกิดอันตรายกับเขาแล้วในตอนนี้ ผู้คนเห็นนกประเภทนี้ มากมาย เขาพูด” ก่อนหน้านี้ เขาเหมือน คล้ายกับว่าช่วยตัวเองไม่ได้ เมื่อตอนเด็กกว่านี้ ตอนที่พบฉัน เขากลัวว่าคนจะมาจับเขาไป เขาจึงบอกฉันไม่ให้โชว์รูป หรือทีวี หรืออื่น ๆ แต่ตอนนี้ เขาบอกว่าโอเค ฉันถามว่า “ถ้าเธอ จัดการเจ้างูนั่นแบบนั้น จะเกิดกรรมกับเธอหรือเปล่า?” เขาบอกว่า “ไม่ ไม่เกิด” (วาว) “เป็นหน้าที่ของฉันที่จะดูแลปกป้อง งูตัวนั้นไม่ดี ดังนั้น...” ฉันพูดว่า “เธอปกป้องดูแลฉัน แบบนั้น เธอไม่ได้ก่อกรรมหรือ?” เขาบอกว่า “แต่ท่าน คุ้มครองฉันก่อนหน้านี้ (วาว) ผู้พิทักษ์โอยู (จักรวาลดั้งเดิม) ยังบอกฉันว่า “ท่านปกป้องเขา ดังนั้นไม่เป็นไร” แบบที่ฉันปกป้องเขา มาก่อนหน้านี้ (ค่ะ อาจารย์) ครั้งหนึ่ง ฉันต้องอุ้มเขาขึ้นมา เพราะสุนัขบางตัววิ่งออกมา และพยายามทำให้เขาตกใจ ฉันจึงต้องไล่สุนัขเหล่านั้นออกไป และอุ้มเขาขึ้นมา ฉันอุ้มเขาหลายครั้ง แค่ปกป้องเขาจากบางอย่าง สิ่งกีดขวางในพุ่มไม้ จากสุนัข และจากนกตัวใหญ่ตัวอื่น ๆ ฉันประทับจิตให้กับเขา ( โอ้ วาว! ) ตามคำขอ (วาว!) ฉันไม่เคยคิด ที่จะประทับจิตให้นก โดยเฉพาะนกป่า แต่ฉันประทับจิตให้เขา (วาว) และฉันยังถามเขา “มีอันตรายอื่นใดกับนกตัวอื่น ๆ ที่เป็นชนิดเดียวกับเธอหรือไม่? เพราะถ้าเรานำเธอออกอากาศ บนโทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ จะเป็นอันตรายต่อนก ชนิดเดียวกันหรือไม่?” เขาตอบว่า “ไม่ ไม่มี” โอ้ ไม่ ไม่ใช่เขา เป็น โอยู (จักรวาลดั้งเดิม) ผู้คุ้มครองบอกฉันเช่นนั้น ฉะนั้น ฉันจึงมั่นใจ บอกคุณให้นำเขาออกอากาศ ทางโทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ได้ ฉันพูดว่า “ขอบคุณมาก ๆ ผู้คุ้มครอง” “ฉันรู้สึกกังวล...” ฉันกำลังอ่าน อยู่ที่นี่ โอเค? (ค่ะ ท่านอาจารย์) “ฉันกังวลว่ามันอาจ มีผลต่อเขาและนกชนิดเดียวกับเขา ฉันถามเขาเผื่อว่า เขามีคู่แล้ว เขาเหงาไหม? เขาตอบไม่ เขายังไม่มีคู่เลย” ฉันไม่รู้ว่าคุณ สนใจเรื่องนี้หรือไม่ มันไม่ใช่เรื่องทางจิตวิญญาณ โอเคไหม? คุณอยากฟังไหม? ( ค่ะ ท่านอาจารย์! ) เป็นแค่บทสนทนา ของฉันกับเขา ฉันแค่กังวลเกี่ยวกับเขา ว่าเขาสบายดี ว่าเขามีคู่ เหมือนคนอื่น ๆ ไหม เขาบอกว่าไม่ ฉันยกคำพูดมาในเครื่องหมายคำพูด “จะเป็นโสดตลอดชีวิต” เขาบอก (วาว) “เขากลับชาติมาเกิด เป็นนกในครั้งนี้เพื่อปกป้องฉัน นั่นคือจุดประสงค์เดียว เพื่อความรัก” ฉันจึงบอกกับว่า “ขอบคุณ ดี พระเจ้าคุ้มครองเธอ” (โอ้ วาว) (งดงาม)
ฉันไม่รู้ว่าจะอ่านอะไรให้คุณฟัง มีเยอะมาก ฉันต้องคิด ฉันไม่รู้ ว่าคุณจะถามเรื่องนี้ ฉันไม่รู้ ฉันจึงไม่ได้เตรียมมากนัก ฉันแค่อ่านตามที่เขียนมา (ค่ะ ท่านอาจารย์) “วันเสาร์ที่ 3 ของเดือนมิถุนายน บอกผู้ชายให้นั่งสมาธิ ในสำนักงานเดิมที่ว่างอยู่ เพื่อแยกกัน และมีพื้นที่ สะดวกสบายขึ้น” โอ้ นั่นคือสิ่งที่ฉันเตือนตัวเอง ให้บอกพี่ชายของคุณให้ทำ
ฉันสงสัยว่าฉันสามารถ บอกเรื่องนี้กับโลกได้ไหม สิ่งที่ฉันเขียนไว้ที่นี่ ฉันเขียนให้ตัวเอง “ฉันบอกสิ่งนี้กับโลกได้ไหม?” ฉะนั้น ตอนนี้ฉันต้องถาม เพราะฉันคิดว่าฉันจะไม่บอก ในตอนนั้น ฉันแค่ถามว่า ได้หรือไม่ แต่ฉันยังไม่ได้คำตอบ ฉันต้องถามตอนนี้ รอหน่อยนะ (ขอบคุณท่านอาจารย์) วิญญาณก่อกวนบางตน ส่งข้อความถึงฉัน บอกว่า “มันขึ้นอยู่กับท่าน ว่าท่านจะมีวีแกนหรือไม่ ท่านต้องทำสิ่งนี้ สิ่งนั้นเพื่อเรา” ฉันตอบ “โอ้ ไปให้พ้นเลย” (ใช่!) “ไปให้พ้น คุณกำลังพูดกับใคร?” (ใช่แล้ว) ( พวกเขาต้องการอะไรคะอาจารย์? ) โอ้ ไร้สาระ เพื่อความสงบสุขของโลก ฉันรักสุนัขของฉันไม่ได้ (โอ้!) ฉันทำให้โลกเป็นวีแกนไม่ได้ด้วย คำพูดไร้สาระ ( ท่านอาจารย์คะ สิ่งนั้นจะเป็นเหตุให้ท่าน สูญเสียพลังทางจิตวิญญาณ 14% และพลังในการช่วยมนุษย์หรือไม่ หากท่านพบสุนัขของท่าน? ) ใช่ มันก็จริง แต่มันไม่ใช่เพราะสุนัข ( แล้วทำไมท่านอาจารย์? ) แต่เป็นคนที่ต้องพา สุนัขมาหาฉัน (โอ้!) เป็นคน ที่ต้องเข้ามา และพาสุนัขออกไป ให้อาหารพวกเขาและทั้งหมดนั่น (โอ้ ฉันเข้าใจค่ะ) และ ไม่ใช่ทุกคนจะอยู่ในระดับสูง หรือเข้ากับพลังงานของฉันได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนฉันอยู่ในฌาน (ค่ะ ท่านอาจารย์) มันเป็นเวลาที่อ่อนไหว (ค่ะ ท่านอาจารย์) การเข้าฌาน คุณไม่ควรพบใคร ไม่ควรดูโทรทัศน์ ไม่ควรดูสิ่งใดเลย ที่คุณชอบ และทุกสิ่ง คุณควรทิ้ง ทั้งโลกไว้ข้างหลัง ที่จริง ฉันไม่ควรทำงาน โทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ด้วย ฉันหวังว่าฉันจะไม่ต้อง เพราะบางครั้ง ฉันไม่ได้กลับมาที่ร่างกาย ได้รวดเร็วพอ (ค่ะ ท่านอาจารย์) และบางครั้ง ฉันถืออะไรบางอย่าง และมันหลุดจากมือของฉัน โดยไม่มีสาเหตุ ราวกับว่าฉันไม่ได้ถือมัน โทรศัพท์ของฉัน หล่นตลอดเวลา คุณรู้ โทรศัพท์มือถือ? (ค่ะ ท่านอาจารย์) ฉันพูดว่า “ขอโทษ โทรศัพท์ ฉันไม่ได้ตั้งใจ” ฉันกังวลว่าโทรศัพท์จะแตก แต่โทรศัพท์แข็งแรงมาก ไอโฟนพวกนี้ คุณรู้อยู่แล้ว? (ค่ะ) ฉันเรียนรู้ การใช้งานบางอย่าง สำหรับโทรทัศน์สุพรีมมาสเตอร์ สำหรับทุกคน ไม่ใช่สำหรับฉัน ฉันไม่สนใจอะไรเลย
