ขอบคุณมาก ๆ ที่เป็นนักแสดงที่ดี และสร้างความบันเทิงให้ผู้คน สอนผู้คน ด้วยภาพยนตร์แนวต่อสู้ของคุณ ด้วยแก่นของภาพยนตร์ของคุณ ที่ให้ความรู้ และจะช่วยเหลือคนมากมาย และยังยกระดับฐานะผู้หญิงยากจน ที่ทำงานข้างถนนอีกด้วย เพราะคนทั่วไป ไม่เคารพพวกเขา
โดยรวมแล้ว ในอินเดีย แม้อาศัยอยู่ในสถานปฏิบัติธรรม ฉันก็หิวหลายครั้ง ฉันก็ไม่รู้ว่ากี่วัน บ่อย ๆ ๆ ครั้ง เพราะพวกเขากินทุกอย่าง แล้วพวกเขาก็จากไป วิ่งตามอาจารย์ที่ใดที่หนึ่ง เพื่อทำซัทซัง ทิ้งฉันไว้กับจานให้ล้าง กองใหญ่เท่าภูเขา เพราะคนเยอะมาก อย่างน้อยร้อยคน บางวันน้อยกว่า เจ็ดสิบคน บางครั้งมากกว่าหนึ่งร้อยคน และเมื่อใดก็ตามที่ฉันกิน ฉันกินแค่จาปาตีหนึ่งหรือสองชิ้น แล้วพวกเขาก็พูดว่า “คุณกินเยอะ! จาปาตีอันสุดท้ายที่คุณกิน!” และแม้ว่ามันไม่ใช่ฉัน ที่กินจาปาตีอันสุดท้าย ฉันไม่พูดอะไร ฉันไม่เคยพูดอะไรแบบนั้น เพื่อปกป้องตัวเอง ฉันพูดว่า "โอ้ จะมีประโยชน์อะไร? มันถูกกินไปแล้ว จาปาตีก็หมดไปแล้ว” ในใจของฉัน ฉันก็พูดว่า "เอาเถอะ" ฉันไม่อยากทำให้ พวกคุณอายเช่นกัน เพราะเขาก็กินมัน และเขาไม่ได้ทำด้วย ไม่แม้แต่จะส่งเสียง “อะแฮ่ม” เช่นนั้น ไม่ เขาปล่อยให้ฉันรับการตำหนิ (โอ้) ก็ “ขอพระเจ้าให้พระพรคุณ พี่ชาย!” เป็นตัวอย่าง อย่างนั้น แต่อย่างไรก็ตาม ฉันก็อยู่ได้ ฉันผอมมาก แต่ฉันมีชีวิตอยู่ได้ และส่วนผสมที่ดีที่สุด ที่คุณใส่ในอาหารของคุณคือ (ความหิว) ความหิว ใช่ อย่าลืมส่วนผสมนั้น จากนั้นคุณจะสบายดี โอเคไหม?
ฉันจำได้ว่าฉันเห็นภาพยนตร์เรื่อง หนึ่งที่มีบริดเจ็ทฟอนดา และร่วมกับ เจ็ตลี ชาวจีน นานมาแล้ว ตอนฉันยังมีลูกศิษย์น้อยกว่านี้ และมีเวลามากกว่าและไม่มีสุนัข บางครั้งพี่ชายหรือพี่สาวของคุณ นำภาพยนตร์มา และเราดูด้วยกัน ฉันไม่รู้ว่ามันคืออะไร มันเป็น (ภาพยนตร์) ที่ดีของเจ็ตลี ชาวจีน พวกเขาชื่นชอบเจ็ตลี ดังนั้นพวกเขาจึงนำมันมาให้ฉัน ฉันเคยมีคณะผู้ติดตาม ชาวไต้หวัน (ชาวฟอร์โมซา) รอบตัวฉัน ไม่ใช่ญาติหรือครอบครัวของฉัน แค่ลูกศิษย์ ครั้งก่อนหน้านี้ไม่ว่าฉันจะไปที่ไหน ฉันพาพวกเขาไปกับฉันด้วย สี่ห้าคน เราทำอาหารด้วยกัน กินด้วยกัน และบางครั้งดูโทรทัศน์ เราไม่มีโทรทัศน์ เราไม่มีเคเบิลทีวี หรืออะไรก็ตาม พวกเขาแค่ออกไป และเช่าวิดีโอเหล่านี้ ในเวลานั้น เรามีวิดีโอเทปขนาดใหญ่แบบนั้น คุณจำ อันที่ล้าสมัยเหล่านั้นได้ไหม? และเราเสียบปลั๊กเข้า เราแค่ใส่มันเข้าไป (ครับ) ในเครื่องและดูมัน ฉันไม่เคยรู้วิธีการทำเช่นนั้น วิธีเปิดใช้งาน เพื่อเชื่อมต่อกับนั้นหรือนี้ พวกเขาทำทั้งหมดนั้น แล้วฉันเป็นเหยื่อ นั่งที่นั่นดูกับพวกเขา ไม่มีทางเลือก ฉันชอบดูโทรทัศน์ด้วย ฉันหมายความว่าฉันชอบดูภาพยนตร์ มันไม่สำคัญ
ฉันดูภาพยนตร์เรื่องนั้นครั้งหนึ่ง ฉันจำได้เพราะเจ็ตลี เขาดัง (ครับ) และตอนนั้นเขายังหนุ่มมาก และเราดูมัน ฉันจำไม่ได้มากนัก ฉันจำแค่บริดเจ็ต ฟอนดาได้ เธอรับบทเป็น โสเภณี แต่เธอไม่ต้องการ เธอมีเด็กหญิงคนหนึ่ง เธอมีลูกสาวคนหนึ่ง เธอต้องดูแล แต่แล้วเธอก็สารภาพแล้ว เธอไม่ใช้ยาเสพติดหรืออะไรเลย พวกเขาจับเธอได้ และพวกเขาบังคับให้เธอกลับมา สู่ธุรกิจซ่องอีกครั้ง แฟนเก่าของเธอทำอย่างนั้น หรืออะไรบางอย่าง ฉันจำไม่ได้ อาจเป็นแฟนเก่า อาจไม่ใช่ ไม่สำคัญ มันคือหัวหน้าซ่อง บังคับให้เธอกลับ จากนั้นก็ทำการฉีดยา เข้าที่แขนของเธอ บางสิ่งที่ทำให้เธอต้องทำ อาจจะเป็นยาหรืออาจจะ เป็นบางสิ่งที่จะทำให้คุณพ่ายแพ้ ตามความประสงค์ของพวกเขา
และเธอต่อสู้ เธอต่อสู้ เธอกล่าวว่า“ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่! ฉันไม่ต้องการ! ไม่! ได้โปรด ไม่ ไม่!” และพวกเขายังคงทำมัน เธอต่อสู้กับผู้ชายกลุ่มใหญ่ ได้อย่างไร เกิดมาเพื่อสิ่งนั้น? กำยำและใจดำ และฆ่าเพื่อเงิน แล้วพวกเขาจึงก็พาเธอกลับ ไปสู่ถนนอีกครั้ง แล้ววันหนึ่ง เธออยู่ตรงหน้า ร้านอาหารจีน ที่เจ็ตลีทำงานอยู่ ร้านอาหารของลุงของเขา และแน่นอนว่า คุณรู้อยู่แล้วว่าเขาเป็นวีรบุรุษ เขารู้ศิลปะการต่อสู้และทั้งหมดนั้น และลุงเขาบอกเขาว่า “ห้าม ห้าม คนเหล่านี้ชายหรือหญิง คนใดก็ตาม...” “อย่าปล่อยให้พวกเขาเข้ามา ในร้านอาหารของเรา ห้าม ห้ามยุ่งเกี่ยว เรื่องใด ๆ ก็ตาม กับพวกเขา อย่าปล่อยให้พวกเขาเข้ามา”
แต่แล้วผู้หญิงคนนี้ก็เข้ามา ฟอนดา บริดเจ็ต ฟอนดา ในบทบาทนั้น เธอเข้าไป เธอพูดว่า "ได้โปรด ขอฉันใช้ห้องน้ำได้ไหม จำเป็นมาก” แล้วเขาให้เธอเข้าไป ทางใดทางหนึ่ง เธอก็ไปห้องน้ำ แต่แล้วเธอก็หลับไป อยู่ข้างในหรืออะไรทำนองนั้น เขาขอให้เธอออกมา เธอมาแล้วเธอก็เห็น ข้าวกินไปครึ่งชาม ข้าวขาว แค่ข้าวเปล่า ๆ ไม่มีอย่างอื่น เพราะเขากินไปแล้ว แล้วเขายังไม่มีเวลาพัก สำหรับทานข้าวนั้น ดังนั้นเธอจึงหยิบชามข้าว และใช้นิ้วของเธอกิน “โอ้ คุณไม่กินนี่เหรอ? โอ้ พระเจ้า! นี่คือ โอ้ พระเจ้า มันดีมาก!” และเธอก็กินแค่ข้าวขาวที่เหลือนั้น ด้วยมือของเธอ อย่างกับว่าเธอไม่ได้กินอะไร มาเป็นร้อยปี
พวกเขาให้เธออดอาหาร เพื่อที่เธอจะต้องทำงาน ด้วยยาที่อยู่ในร่างกายนั้น ผลักดันให้เธอเชื่อฟัง เธอเอาแต่กิน กิน แล้วก็เหล่าคนที่เรียกว่าบอดี้การ์ด ก็เข้ามาข้างใน ทุบตีเธอ บังคับเธอ ลากเธอออกไป แล้วเธอก็แบบอ่อนแอ สู้ไม่ได้ และเปราะบาง บางทีอาจจะ ล้มลงบนพื้น หรืออะไรสักอย่าง และพวกเขายัง...พวกเขา คนเหล่านี้ช่างหยาบคาย พวกเขาคิดว่าเธอพยายาม หลบหนี หรือไม่อยากทำงาน “ออกมาทำงาน!” ทุกอย่างนั้น กินไม่ได้ เอาอาหารของเธอไป หรือ... แต่อย่างไรก็ตาม พวกเขาปฏิบัติกับเธอเลวร้ายมาก ๆ
คุณเคยดูภาพยนตร์เรื่องนี้ไหม? ไม่เคยหรือ? (ไม่เคยครับ อาจารย์) โอ้ มันอาจจะไม่ค่อยดัง ฉันเดานะ บางทีอาจจะเฉพาะคนจีน แต่มีชาวตะวันตกบางคน แสดงในนั้นด้วย รวมถึง บริดเจ็ต ฟอนดา แล้วเขาก็ทนไม่ได้ เขาจึงขัดขวาง แม้ว่าลุงจะเตือนไว้แล้ว แต่เขายังเข้าไปข้ดขวาง เขาต่อสู้กับคนเหล่านี้ เอาชนะพวกเขา จนพวกเขาทั้งหมดวิ่งหนีไป ฟกช้ำดำเขียว วิ่งหนีไป และสาว ๆ ทุกคนก็ชอบ แต่สาว ๆ ยังต้องไป กับพวกเขา เพราะงาน หรืออะไรก็ตาม และแน่นอน พวกเขากลับมาอีก กลับมาแก้แค้น อื่น ๆ อีก แล้วพวกเขาก็ไม่ชนะ พวกเขากลัว พวกเขาจึง เอาตัวลูกสาวของเธอไปแทน และข่มขู่เธอว่า “ถ้าเธอทำต่อไป ถ้าเธอไม่ทำงาน และ มีอะไรเกี่ยวข้อง กับเด็กร้านอาหารคนนี้ต่อไป เราจะไม่จัดการกับเขา แต่เราจะจัดการกับลูกสาวของเธอ เราจะเอาตัวลูกสาว ของเธอไป ทำให้เธอหายไป หรือ พาเธอไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า หรือ ที่ไหนสักแห่ง เธอจะไม่ได้เห็น ลูกสาวของเธออีก” โอ้ และแน่นอน เธอกลัวมาก กลัวมาก ๆ ตอนนั้น เจ็ตลี ในภาพยนตร์เรื่องนี้ ถ้าฉันจำไม่ผิด พาเธอหนีไป เธอจึงไม่ต้อง ทำงานที่นั่นอีก แต่ฉันคิดว่าเขาพาเธอ ไปที่ไหนสักแห่ง และดูแลเธอ เพราะเธอฟกช้ำดำเขียว ถูกวางยาอะไรทำนองนั้น และไม่มีอาหาร เธอไม่มีที่ไป
ดังนั้น เขาจึงดูแลเธอ เธอบอกกับเขาว่า ไม่ต้องเป็นห่วงเธอ ตอนนี้ลูกสาวของเธอ ตกอยู่ในอันตราย เพราะพวกเขา จะเอาตัวเธอไป เธอเล่าแบบนั้น เขาถามว่าอยู่ที่ไหน แล้วเขาก็ไป ช่วยชีวิตลูกสาวของเธอ และฉันคิดว่า เรื่องนี้จบลงอย่างมีความสุข
ฉันอยากบอกคุณว่า เวลาคุณหิว แม้แต่ข้าวขาว ที่ไม่มีรสชาติ ไม่มีอะไรเลย มันก็อร่อยมากแล้ว และมันเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ฉันมีประสบการณ์เช่นนั้น หลายครั้งในชีวิตของฉัน (ครับ/ค่ะ อาจารย์) รสชาติดีทุกอย่าง โอเค ที่รัก ทำไมเราไปไกลขนาดนี้? แม้แต่ เจ็ตลี ก็เข้ามาร่วมด้วย ฉันหวังว่าเขาจะไม่รังเกียจ
ฉันขอโทษ บริดเจ็ต ฟอนดา แต่เราโฆษณาคุณไปแล้ว ตอนนี้ ผู้คนหลายล้านคน จะได้ยินชื่อของคุณ และรู้จัก ภาพยนตร์ของคุณ และเจ็ตลีด้วย ฉันคิดว่า พวกเขาไม่รังเกียจ พวกเขาเป็นคนดี ( ครับ/ค่ะ อาจารย์ ) มันเพื่อเหตุที่ดี เราไม่ได้ทำการค้า ขอบคุณมาก ๆ ที่เป็นนักแสดงที่ดี และสร้างความบันเทิงให้ผู้คน สอนผู้คน ด้วยภาพยนตร์แนวต่อสู้ของคุณ ด้วยแก่นของภาพยนตร์ของคุณ ที่ให้ความรู้ และจะช่วยเหลือคนมากมาย และยังยกระดับฐานะผู้หญิงยากจน ที่ทำงานข้างถนนอีกด้วย เพราะคนทั่วไป ไม่เคารพพวกเขา คนทั่วไปควรรู้ว่า หลายคน ถูกสถานการณ์บังคับ ด้วยความยากจน หรือด้วยระบบการขู่เข็ญ ด้วยการบังคับที่โหดร้ายในโลกนี้ ที่ต้องทำงานประเภทนี้ ฉันเคารพพวกเขาเสมอ เหมือนที่เคารพคุณ ในฮ่องกง ฉันซื้ออาหารให้พวกเขา ฉันพูดคุยกับพวกเขาอย่างจริงใจ อ่อนโยนมาก ๆ ด้วยความรักมาก ๆ และฉันหวังว่าพวกเขาจะได้รู้สึกดี อย่างน้อยก็วันนั้น ฉันไม่เคยดูถูก คนทำงานข้างถนนเหล่านี้เลย ( ครับ/ค่ะ อาจารย์ )
เอาล่ะ ที่รัก มีคำถามอะไรอีกไหม? ( ไม่มีครับ อาจารย์ ) ไม่มีหรือ? ( ไม่มีครับ อาจารย์ ) โอเค ดี ฉันยังไม่ต้องอ่าน เรื่องราวของชาวยิวให้คุณฟังวันนี้ อาจจะครั้งต่อไป (ค่ะ อาจารย์) ดีใจที่ได้คุยกับคุณ ( เช่นกันครับ/ค่ะ อาจารย์ ขอบคุณท่านครับ/ค่ะ อาจารย์ )
ฉันรู้ว่าคุณยุ่ง และเราก็ยุ่งมากคืนนี้ บางทีคุณต้องเสียสละ เวลานอนเพิ่มขึ้นอีกนิดหน่อย เพื่อทำงานของเราวันนี้ให้เสร็จ ( ครับ/ค่ะ อาจารย์ ) มีงานที่ต้องออกอากาศ ที่คุณจะส่งให้ฉันอีกไหมวันนี้? ( ครับ อาจารย์ ) โอเค ดีมาก ขอบคุณ คุณมักส่งรายการ ที่จะออกอากาศวันนี้ มาวันนี้ และบางครั้งไม่ใช่แค่หนึ่ง แต่เป็นสองรายการ ไม่เป็นไร หรือสอง หรือสาม ตราบใดที่ฉันทำได้ ก็ไม่เป็นไร ( ครับ/ค่ะ อาจารย์ )
เอาล่ะ ที่รัก ตอนนี้ ฉันต้อง กลับไปทำงานแล้ว เพราะคุณส่งงาน ที่ฉันต้องทำตอนนี้ ทันที โดยปกติฉันจะทำงานในเรื่อง ที่มีปัญหาเรื่องเวลาก่อน เช่น ออกอากาศวันนี้ หรือพรุ่งนี้ ฉันทำงานพวกนั้นก่อน แต่ปกติฉันทำทุกอย่าง เสร็จเรียบร้อยทุกวัน แทบจะ 99.9% ฉันทำงานทั้งหมดที่คุณส่งมาให้ฉัน เสร็จเรียบร้อยทุกวัน ใช่ไหม? (ครับ/ค่ะ อาจารย์)
และถ้าคุณไม่เห็น บางทีพี่ชายของคุณอาจลืมส่ง หรือบางทีฉันอาจลืม มองข้ามไป เพราะมีหลายสิ่งที่ต้องทำมากมาย แต่ฉันบอกผู้ช่วยของฉัน “โปรดเตือนฉัน สิ่งที่ฉันยังไม่ได้ทำ ฉันจะได้ทำได้” เอาล่ะ ฉันยังสามารถทำได้ในตอนนั้น ถ้าฉันรู้ว่ายังไม่ได้ทำ รายการที่ยังไม่ได้ ออกอากาศคืนนี้ รายการที่ออกอากาศพรุ่งนี้ หรือวันถัดไป ยังพอมีเวลา ฉันพยายามทำงานให้เสร็จเสมอ และส่งให้ทันที และแจ้งผู้ช่วย พี่ชาย หรือพี่สาวทันที ฉันบอกพวกเขา “ฉันขอโทษ ถ้าฉันรบกวนงานของคุณ หรืออาหารว่างของคุณ เวลางีบของคุณ หรืออะไรก็ตาม” แต่คุณไม่มีทางรู้ว่า ช่วงเวลาต่อไปจะเกิดอะไรขึ้น ฉันจะส่งงานให้คุณได้ หรือไม่ (ครับ/ค่ะ อาจารย์) ฉันใช้ชีวิตผ่านไปเร็วมากทุกขณะ ชีวิตของฉันไม่มั่นคงเสมอไป (เช่น) ฉันสามารถอยู่ในที่เดียว หรือมีไฟฟ้าเสมอ และมีอินเทอร์เน็ต ดังนั้น อะไรก็ตามที่ฉันทำเสร็จแล้ว ฉันจะส่งทันที และพยายามทำงานทั้งหมด ที่ส่งมาให้ฉันให้เสร็จเสมอ ในตอนนั้น วันนั้น เว้นแต่ฉันมีงานภายใน ที่เร่งด่วนต้องทำ เพื่อโลก ในเวลาเดียวกัน ฉันก็ขอโทษ ตกลงนะ?
เอาล่ะ มีคำถามเพิ่มเติม เกี่ยวกับงานไหม? (ไม่ ไม่ครับ/ค่ะ อาจารย์) โอเค คุณยังคงทำงานโดยสมัครใจ ใช่ไหม? (ครับ/ค่ะ อาจารย์) คุณมีความสุขนะ? (ครับ/ค่ะ อาจารย์) มีแรงจูงใจอื่นอีกไหม นอกจากช่วยฉัน และโลก? (ไม่ครับ/ค่ะ อาจารย์) ไม่มีก็ดีแล้ว เอาล่ะ เยี่ยม โอเค ที่รัก แล้วพบกัน (สวัสดีครับ/ค่ะ อาจารย์ ขอบคุณ ท่านอาจารย์) คราวหน้า และรักคุณมาก ๆ (รักท่านครับ/ค่ะ อาจารย์) พระเจ้าอวยพร (ขอบคุณ ท่านอาจารย์) พระเจ้าอวยพรงานของคุณ พระเจ้าอวยพรคุณ และกลุ่มของคุณ เพราะงานของคุณด้วย (ขอบคุณ ท่านอาจารย์ ดูแลสุขภาพครับ/ค่ะ) สวัสดี รักคุณ (สวัสดี รักท่านครับ/ค่ะ อาจารย์)
