ในปี 2010 ผมมีความฝันที่ชัดเจนมาก ในความฝันนั้น ผมเป็นทหารระดับสูง ผมเพียงแค่กดปุ่ม ในศูนย์บัญชาการ และส่งจรวดออกไป ทำลายบ้านเรือนหลายหลัง และเมืองต่าง ๆ ที่ถูกทำลายล้าง และสังหารพลเรือนจำนวนมาก ผมรู้สึกแข็งแรง มั่นใจ และทรงพลังกับชีวิต - พลังการควบคุมในมือของผม ฉากก็เปลี่ยนไป บนถนนที่มีสงคราม ผมได้พบกับหญิงชราอ่อนแอคนหนึ่ง เธอเห็นผม หันกลับมาและพยายาม เดินหนีไปอย่างรวดเร็ว ผมยกปืนพกขึ้น และยิงเธอ โดยไม่รู้สึกสำนึกผิดใด ๆ ไร้ซึ่งเสียงใด ๆ เธอทรุดตัวลงข้างหน้า พยายามคลานออกไปช้า ๆ แล้วเธอก็มองมาที่ผม ราวกับจะพูดว่า “ทำไม” … เธอเสียชีวิตอย่างเจ็บปวดไร้ทางช่วย ผมรู้สึกภูมิใจที่ได้เป็นทหาร แต่ส่วนลึกภายใน ผมรู้ว่าผมไม่เคย ผิดมากกว่านี้ ความผิดนั้นคงอยู่...
และด้วยความรู้สึกผิดที่ลึกซึ้งนั้น จากกรรมการฆ่าของผม จากนั้นผมก็อยู่ในสิ่งที่ดูเหมือน อยู่ในนรกเป็นเวลานานมาก หลังจากนั้น ผม โชคดี จำไม่ได้มาก เกี่ยวกับสิ่งที่อยู่ในนรก ยกเว้นสิ่งหนึ่ง: คลื่นลูกแล้วลูกเล่าในทะเลมืดมิด ที่ไม่ใช่น้ำ แต่เป็นเล็บสีดำคม ที่ไหลเหมือนน้ำ ตีผมอย่างต่อเนื่อง ขณะที่ผมว่ายอยู่ในนั้น ขณะที่พวกมันกำลังทำให้ผมจมน้ำ ผมถูกขังอยู่ในทะเลแห่งนี้ แห่งความมืดมิดและความสิ้นหวัง ไม่สามารถออกไปได้ ผมไม่สามารถ แม้แต่จะร้องขอความช่วยเหลือ ไม่มีอะไรเลยที่ผมทำได้…
ฉากเปลี่ยนอีกครั้ง คราวนี้ที่ไร่ แรกเริ่ม ผมมองไม่เห็นตัวเอง ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไร แต่ความทรงจำ ความรู้สึก และสติยังคงอยู่ ในฐานะทหารที่ผมเคยเป็น- ชายหนุ่มคนนั้นที่ฆ่าคนมากมาย ผมจำไม่ได้ ว่าผมไปถึงที่นั่นได้อย่างไร แต่จากที่ไกล ผมเห็นสาวชาวไร่ตัวท้วม ๆ ภายในของผม ผมจำเธอได้ เป็นการกลับชาติมาเกิด ของหญิงชราที่ผมฆ่า แม้ว่า ผมดูแตกต่างไปแล้ว ภาพความทรงจำวาบผ่าน ของเธอคลานอยู่บนถนน กลับมา ผมวิ่งไปหาเธอด้วยความรู้สึกผิด อย่างสุดซึ้ง ผมกำลังร่ำไห้ พยายามตะโกนบอกไปว่า "ผมขอโทษ!! ผมขอโทษ!!" แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ จากเธอและสิ่งเดียวที่ผมได้ยิน เป็นเสียงร้องของหมู ผมเข้าใจแล้วว่าตอนนี้ผมเป็นหมู มองเธอจากระดับ ของหัวเข่าของบุคคล ผมเอาแต่ร้องเสียงดัง ขอโทษ แต่ที่ผมได้ยินคือ เสียงร้องของหมูจากปากของผม เธอไม่เข้าใจอะไรเลย ขณะที่ผมยังคงคร่ำครวญต่อไป…
ในที่สุดผมก็ตื่นขึ้น หมอนของผมเปียก ด้วยน้ำตาแห่งความสำนึกผิด ผมคร่ำครวญแม้ในยามหลับใหล เหล่านี้เป็นภาพบางส่วน จากบาปในอดีตของผม กรรมของการฆ่า นำมาซึ่งความรู้สึกผิดที่ลึกซึ้ง และหมดหนทาง จนผมต้องถูกส่งไปลงนรก ต้องถูกลงโทษอย่างสัตว์ และถูกเข่นฆ่า สำหรับบาปของมนุษย์อย่างเรา ของการทำสงครามและการฆ่า
กระทั่งชาตินี้ ตอนผมล้มป่วย คลื่นเล็บสีดำ จะมาหลอกหลอนผม ในความฝันของผม ทุกคืนตั้งแต่ยังเป็นเด็ก ผมฝันถึงผีปอบ และศพนอนอยู่รอบ ๆ ในบ้านของผม แต่ทั้งหมดนี้ก็จบลงทันที หลังจากที่ผมตัดสินใจ เป็นมังสวิรัติ ตอนอายุ 10 ขวบ (ต่อมาเป็นวีแกน) และปฏิบัติตาม ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ บนเส้นทางแสง และเสียงสวรรค์ภายใน เพื่อบำเพ็ญ ธรรมวิถีกวนอิม อาจารย์ช่วยผมไว้ และตอนนี้ผม ก็ไม่กลัวความมืดอีกต่อไปแล้ว ผมก็เข้าใจ ความโง่เขลาของมนุษย์ ที่มองไม่เห็นสัตว์ ว่าเหมือนกับเราอยู่ข้างใน พวกเขาบางตัว มีสติสัมปชัญญะเหมือนกัน อย่างเราที่เป็นมนุษย์ ในร่างกายภาพของสัตว์ ยกเว้นว่าพวกเขาอยู่ใกล้กับ จิตสำนึกที่แท้จริงของพวกเขา ไม่มีอะไรกำบังโดย จิตใจของมนุษย์ที่ยุ่งยากนี้ ขอให้มนุษย์สามารถ หยุดการฆ่า และการทรมานกันและกัน และการฆ่าสัตว์ เพราะเราไม่รู้เลย ว่าพวกเขาเคยเป็นเหมือนเราไหม ผมภาวนาว่ามนุษย์จะกลับใจ หยุดทำสงครามกัน แล้วทุกคนจะตาม ท่านอนุตราจารย์ชิงไห่ ที่ลี้ภัยที่สูงที่สุด จากโลกลวงตานี้
ขอบคุณท่านอาจารย์ ทั้งน้ำตา
ด้วยรัก
ชูเบ็ง
วีแกน: เพราะเรากลัวนรก
ผลข้างเคียงของวีแกน: คุณจะรอดพ้นจากไฟนรก
ลูกศิษย์ของท่านอาจารย์แต่ละคน มีประสบการณ์จิตวิญญาณภายใน คล้ายคลึง แตกต่างกันหรือมากกว่ากัน และ/หรือได้พรจากโลกภายนอก นี่เป็นเพียงตัวอย่างบางส่วน ปกติเราจะเก็บมัน กับตัวเอง ตามคำแนะนำของท่านอาจารย์
สำหรับรายละเอียดเพิ่มเติม และดาวน์โหลดฟรี โปรดไปที่ SupremeMasterTV.com/to-heaven
