استاد اعظم چینگ های (وگان) در زمینه اثرات زیان آور گوشت، قسمت ۵- ظلم به دوستان حیوان مان

ما به تمام زندگی ها در طرح خلقت خداوند احترام میگذاریم. ما خودمان می توانیم ببینیم تمام موجودات در مقابل رنج و مرگ، مقاومت می کنند. بنابراین وقتی که قتل میکنیم یا می بینیم که حیوانی کشته می شود، آنها رنج می کشد و تلاش می کنند که فرار کنند. این بدان معناست که خدا به آنها غریزه ای داده که بخواهند زنده بمانند. پس، اگر ما به زور زندگی آنها را بگیریم در خواسته ی خداوند مداخله کرده ایم. باید با همه ی موجودات همان گونه رفتار کنیم که دوست داریم با ما رفتار شود. آن وقت زندگی ما با رحمت متبرک می شود، با عمر طولانی، با خرد.

ولی چرا حیوانات را به این حد رنج می دهند، به حدی که اشک به چشمانم می آورد آیا درباره آن می دانید؟ من بسیار میترسم. نمیتوانم بخوابم. می دانم که همه چیز فانی و توهم و همه این چیزها است. ولی برای موجودی که با آن در آن زمان مواجه است، این یک توهم نیست. درد واقعی است. طریقی که آن را انجام میدهند، بسیار غیرانسانی و بسیار غیر اخلاقی است. وحشتناک است. پس خوب است که ما به آن مرتبط نیستیم. وجدان ما پاک است. ما فقط برای غذا زندگی نمی کنیم. ما باید برای وجدان زندگی کنیم، برای احساس خوب و احساس شاد بودن و موجب شادی دیگران نیز شدن. نه اینکه خودخواهانه هر چه به دستمان رسد را ببلعیم بدون اینکه بدانیم از چه چیز می آید و به چه صورت تهیه شده است.

امروزه گاوها را در دامپروری صنعتی میگذارند، و با اجبار هر نوع دارویی گاهی اوقات سم یا آنتی بیوتیک یا هر چیزی به آنها میدهند تا گاو را مجبور کنند تا شیر بیشتر از معمول تولید کند. گاهی اوقات آنقدر زیاد شیر تولید میکنند که دیگر قادر نیستند بایستند. استخوانهایشان پوسیده و بی دوام و شكسته میشوند. این ورای ظلم است. فقط برای حرص.

زمانیکه فکر میکنیم حیوانات چگونه رنج میکشند در چنین شرایطی در دامداری ها تنگ و شلوغ لگد زده میشوند و شوک الکتریکی داده میشوند تا دوباره بایستند، که برای سلاخی شدن صلاحیت پیدا کنند... و برخی گوساله ها ضعیف هستند و از روشنایی محروم میشوند فقط به دلیل اینکه گوشت آنان سفید و ترد شود تمام زندگی آنان بدین صورت خواهد بود و بعد سلاخی میشوند. ما چگونه قلب این را خواهیم داشت که از این ظلم حمایت کنیم؟

وقتی حیوانات را به کشتارگاه می برند، آنها واقعاً گریه می کنند. آنها را به زور می برند. خودشان نمیخواهند بروند. آنها سعی میکنند در جا بایستند. حیوانات متوجه میشوند. وقتی آنها را برای خوردن خوراک به چراگاه می برید، آنها بدون مشکل با شما می آیند. اما وقتی آنها را به کشتارگاه می برید... نمیخواهم در مورد آنچه که انسانها انجام میدهند، صحبت کنم. کارهای ما نسبت به حیوانات، حتی قبل از مرگشان، وحشتناک است

اتفاقات وحشتناکی که در پشت (صحنه ی) دامداری ها، در پس دیوارها و درب های خانه های قتل عام رخ میدهند - من آن را کشتارگاه نمی نامم، آن را "محل قتل عام" می نامم. در پشت درب این "محل قتل عام"، اعمال هولناکی در جریان است. یا اگر مردم به عرشه ی قایق های قتل عام ماهیگیری یا کشتی های خونبار نهنگ گیری بروند... در شگفتم چگونه اصلاً کسی می تواند برای تامین معاش چنین کند؟

پس هنگامی که ما خود را وادار می کنیم فیلم های ظلم نسبت به حیوانات را تماشا کنیم، بر خود میلرزیم، خود را عقب می کشیم، روی مان را برمیگردانیم، می گرییم، یا فریاد سرمیدهیم. ما دچار کابوس میشویم. تحمل نداریم ببینیم که گردن گاو، خوک، مرغ سوراخ یا بریده شود تا از فرط خونریزی بمیرند.

یا به زور غذا دادن به غاز برای تولید جگر چرب یا سوء تغذیه ای عمدی گوساله ای نوزاد، محبوس نگاه داشتن آن تا گوشت اش ترد باقی بماند، تا حتی نتواند در باقی عمر کوتاه خود بدن اش را حرکت دهد. یا سرنوشت فجیع جوجه های یک روزه که نوک ظریف ماده ها قطع می شود در حالی که وارونه آویزان می شوند و نرها زنده زنده چرخ می شوند یا خفه می شوند، یا فلاکت مداوم یا وحشت خوکها که بسیار هوشمند و پرمحبت و پاک اند، با این همه وادار می شوند تا زانو در کثافت خود بایستند و نفس شان از گازهای سمی فضولات خود بند بیاید و از فرط جنون فریاد بکشند. یا گوسفندان با استخوانهای شکسته ی ناشی از حمل و نقل هزاران مایل به مقصد محل های قتل عام. ما دیگر نگاه نمی کنیم زیرا میل به آزار نه در ذات ما است، نه طبیعت ما که درد و یا زجر یا وحشت محض را به دیگران روا داریم.

این روشی نیست که خدا برای ما در نظر گرفته تا در کنار دیگر همزیستان مان زندگی کنیم. این نباید طرز رفتار ما به عنوان فرزندان خدا باشد. ما به راستی فریب خورده ایم که این کارها را انجام میدهیم و به این ترتیب خود را به چنین سطحی تنزل می دهیم.

حتی اگر به صورت مستقیم در این کشتار شرکت نداشته باشیم، کماکان مسئول ایم اگر گوشت یا محصولات لبنی یا همچنین حتی ماهی بخوریم. حتی تخم مرغ با قساوت، با نهایت قساوت تولید می شود. شیر، تخم مرغ، همه ی آنها با نهایت قساوت تولید می شوند. در تصور مان نمی گنجد که ما انسانها چه قساوتی به حیوانات معصوم بی آزار روا می داریم. حتی به یک جوجه ی کوچکی تپل و اینقدر بامزه و اینقدر شیرین.

ما همه این اطلاعات را در سوپریم مستر تلویزیون داریم، اگر مایلید ببینید انسانها چه رفتاری با حیوانات معصوم، بی آزار و ناتوان دارند. حتی ماهی، زیرا آنها هم با همان روشهای بی رحمانه ای تولید می شوند، مانند گوشت، ما نباید ماهی مصرف کنیم. اگر در هر سطحی در اعمال غیر انسانی صنعت گوشت مشارکت داشته باشیم، با تاسف باید بگویم ما نیز به صورت غیر مستقیم متحمل بار قتل حیوانات خواهیم شد. ما متحمل نتیجه قتل می شویم.

بعضی افراد میگویند اگر نمیتوانید از گوشت جلوگیری کنید، آنوقت فقط سه نوع گوشت پاک را بخورید، مانند آن گوشتی که شما نمیدانید آنها آن حیوان را کشته اند، گوشت از حیواناتی که شما صدای گریه شان را در زمانی که کشته میشوند، میشنوید. خدای من، کجا میروید که صدای گریه حیوانات را بشنوید؟ و گوشتی که آنها آن را بطور ویژه برای شما نکشته اند - البته که آنها بطور ویژه برای شما کشته نشده اند. آنها بر روی یک تکه گوشت نمی نویسند، "این برای آقای اسمیت است." نه، البته که نه! آنها بطور اتفاقی در جایی در بیرون کشته می شوند، دور از دید شما. و اگر شما نخورید، مردم حیوانات را نمی کشند. بسیار ساده است.

اکنون برنامه مان را با شعری تاثیر گذار که توسط استاد اعظم چینگ های با عنوان "تصور کنید این شمائید!" نوشته شده به زبان انگلیسی، بپایان میرسانیم.