جستجو
فارسی
  • English
  • 正體中文
  • 简体中文
  • Deutsch
  • Español
  • Français
  • Magyar
  • 日本語
  • 한국어
  • Монгол хэл
  • Âu Lạc
  • български
  • Bahasa Melayu
  • فارسی
  • Português
  • Română
  • Bahasa Indonesia
  • ไทย
  • العربية
  • Čeština
  • ਪੰਜਾਬੀ
  • Русский
  • తెలుగు లిపి
  • हिन्दी
  • Polski
  • Italiano
  • Wikang Tagalog
  • Українська Мова
  • دیگران
  • English
  • 正體中文
  • 简体中文
  • Deutsch
  • Español
  • Français
  • Magyar
  • 日本語
  • 한국어
  • Монгол хэл
  • Âu Lạc
  • български
  • Bahasa Melayu
  • فارسی
  • Português
  • Română
  • Bahasa Indonesia
  • ไทย
  • العربية
  • Čeština
  • ਪੰਜਾਬੀ
  • Русский
  • తెలుగు లిపి
  • हिन्दी
  • Polski
  • Italiano
  • Wikang Tagalog
  • Українська Мова
  • دیگران
عنوان
رونویس
برنامه بعدی
 

قدرت معنوی در بحران از طریق وحدت بین ادیان، قسمت ۵ از ۱۲

جزئیات
دانلود Docx
بیشتر بخوانید
"ما در حقیقت، یک ملت هستیم. […] تفرقه ما را به بخشهای کوچک و محدودی از طمع تقسیم می‌کند، به نارضایتی، بخل، رفتار حریصانه، به جنگ‌های بی‌پایان، باعث بذرهای خودخواهی خونریزی بیشتر و آلودگی، ویرانی، گرسنگی، انتقام جویی میشود. عشق ما را به هم ‌پیوند می‌دهد. عشق به دنبال هماهنگی است، به دنبال پیوندهای مشترک است. عشق از تفاوت‌ها چشم‌پوشی می‌کند. به دنبال راه‌هایی برای متحد شدن است.

عشق کور رنگ است و صدا را تشخیص نمیدهد. از همه مردم و روش‌های آنها با مهربانی، شفقت، صلح و شادی استقبال می‌کند. عشق چسبی است که ما را به هم پیوند می‌دهد. عشق زخم‌های ما را می‌بندد، عشق ما را به سرچشمه‌مان که عشق است بازمی‌گرداند. عشق، ما را به عشق سوق می‌دهد. […] چون وقتی عشق را انتخاب می‌کنیم، مثل "فرانسیس قدیس" می‌گوییم: 'خداوندا، بگذار ابزار آرامش تو باشم.' ما در حقیقت همه یک ملت هستیم. بگذار عشق باشیم، بگذار عشق بورزیم. "

(حالا می‌خواهم "گرگ اسمیت" را معرفی کنم، یکی از اعضای "انجمن بودایی اینتربیینگ" که توسط "تیچ نات هان" در طول جنگ ویتنام تأسیس شد.) […] با نگاهی می‌بینیم که همه ما به درجات مختلف صدمه دیده ‌ایم. برخی از ما به این دلیل که هنگام مبارزه با آتش یا فرار از آتش به خود صدمه زدیم. دیگران، بسیاری از افراد دیگر از ما، برای اموالی که از دست دادیم، زخمی شده‌ایم. بسیاری از ما زخمی شده‌ایم بخاطر اینکه به چیزهایی وابسته بودیم. بسیاری از ما، برخی از ما، زخمی شده‌ایم، چون ترس دائمی از آنچه در گذشته اتفاق افتاده وجود دارد. و همه ما برای اینکه به جامعه مرتبط هستیم صدمه دیدیم و همه به شیوه های نامحسوسی به هم مرتبط و مربوط هستیم.

ما می‌توانیم از همین الان شروع به درمان کنیم. با به یاد داشتن تمرکز بر تنفس، در لحظه حال بودن، شروع به التیام این زخم‌ها می‌کنیم. برای زخم‌های خودمان می‌توانیم رها کردن را تمرین کنیم. ما می‌توانیم تمرین کنیم که وابستگی ‌مان را به چیزهایی که از دست داده‌ایم کم کنیم - به چیزهای غیر دائمی. ما می‌توانیم آنچه که پایدار است را به خود یادآوری کنیم. با چند بار مکث کردن در روز، نفس کشیدن و گفتن «من به لحظه پناه می‌برم.» برای التیام زخم‌های همسایگان مان که آنها نیز زخم‌های ما هم هستند، می‌توانیم از اینجا و حالا کاشت بذر بهبودی را آغاز کنیم. حالا می‌توانیم مهربانی را نسبت به آنها ابراز کنیم. باشد که همسایه‌های ما شاد باشند. باشد که همسایگان ما آرام باشند. باشد که همسایگان ما از رنج رهایی یابند.

دانلود عکس   

بیشتر تماشا کنید
همه قسمت‌ها  (5/12)
به اشتراک گذاری
به اشتراک گذاشتن در
جاسازی
شروع در
دانلود
موبایل
موبایل
آیفون
اندروید
تماشا در مرورگر موبایل
GO
GO
Prompt
OK
اپلیکیشن
«کد پاسخ سریع» را اسکن کنید یا برای دانلود، سیستم تلفن را به درستی انتخاب کنید
آیفون
اندروید