آگاهی از اینکه کدام استاد، راهب، یا کشیش، حقیقی هستند، قسمت ۵ از ۱۰

باید از خداوند و همه اساتیدِ همه زمان‌ها به‌خاطر این همه راحتی‌ها، اَجرهایی که داریم تشکر کنم. اما آن یک مشکل هم دارد، زیرا هر چه راحت‌تر باشیم، آنوقت بیشتر، این چیز و آن چیزی که همسایه‌ها دارند را می‌خواهیم و زندگی معنوی را که آنگونه باید زندگی کنیم را فراموش می‌کنیم. ما باید یک زندگی معنوی داشته باشیم، نه یک زندگی مادی. شیوه زندگی مادی فقط برای کمک به ما در حفظ وجود فیزیکی، بدن فیزیکی است تا بتوانیم به ممارست معنوی ادامه دهیم تا بتوانیم به سطح بالاتری از بُعد معنوی برویم تا به اطرافیانمان هم کمک کنیم، نه فقط به خودمان تنها.

به‌ویژه امروزه، ما در مشکل بزرگی هستیم. به هر جا که نگاه می‌کنید، همیشه اخباری هست درباره انواع فجایع و همیشه اخباری هست درباره انواع فجایع و بیماری‌ها، انواعِ پاندمی‌ها، همه جور آنفولانزا. دائم تجدید می شود - همیشه یک بیماری جدید می آید، یک ویروس جدید و من هم قبلاً در موردشان نشنیده بودم. وای خدای من، خیلی، خیلی زیاد هستند. حتی نمی‌توانید همه‌شان را بخاطر بسپارید. امیدوارم آنها بتوانند برایتان از [ویروسهای] قدیمی و جدید، لیستی تهیه کنند تا بتوانید تصور کنید که حتی زندگی در این نوع دنیا برای ما چقدر خطرناک است.

بلایای طبیعی عمده/ بحران های انسانی درحال وقوع

و غیره...

بیماری های عفونی عمده نوظهور و نشانه های بالقوه بیماری، بر اساس قاره ها

و غیره...

برای زنده ماندن در این سیاره شما باید واقعاً ذخیره بسیار بزرگی از نیکی داشته باشید، به خصوص امروزه در چنین عصر پایان دارما، که پایان دنیا نزدیک است.

هنگامیکه من به تور اروپا می‌رفتم، مردم دائم از من سوال می‌کردند - از من درباره سال ۲۰۰۰ می‌پرسیدند که آیا سال ۲۰۰۰ دنیا به‌ آخر می‌رسد - من می‌گفتم: "نه، نه، نه. مشکلی نخواهد بود. من آنجا خواهم بود. نگران نباشید، شما مرا خواهید دید." و دنیا هنوز پابرجاست. و همچنین آنها می‌پرسیدند چون تقویم مایا به آخر می‌رسید. آنها بعد از ۲۰۱۲ دیگر تقویمی نساختند، بنابراین آنها فکر می‌کردند: "خُب، سال ۲۰۱۲ دنیا به‌ آخر می‌رسد. " اما در آن زمان من هنوز خیلی قدرتمند بودم. فکر ‌کردم: "مشکلی نخواهد بود. من می‌توانم در این مورد کمک کنم." من این را به مردم نگفتم، اما فکر می‌کردم: "اوه، مشکلی نخواهد بود. ما هنوز زنده خواهیم ماند، نگران نباشید."

و این روزها، من دیگر جرات نمی‌کنم این را بگویم. نه اینکه من دیگر به همه موجودات روی این سیاره اهمیت نمی‌دهم، اما دیگر مطمئن نیستم که هنوز چقدر می‌توانم کمک کنم. نیروهای زیادی علیه ما هستند، حتی نیروهایی از بهشت. چون بهشت اشک می‌ریزد و احساس بدی دارد، برای قربانیان این سیاره بسیار متاسف است - قربانیان شامل انسان‌ها، اشخاص- حیوان، انواع موجودات بی‌ضرر و بی‌دفاع، مثل درختان و گیاهان. همه جا خیلی ویران شده است.

و این روزها ویروس‌های بیشتر و بیشتر، فجایع و بیماری‌های بیشتر و بیشتری داریم. همیشه و همه جا. اگر اخبار را تماشا کنید یا اینترنت را ببینید، شما فقط فاجعه، فاجعه و فاجعه، بیماری، بیماری و بیماری می بینید. با این وجود، ما با اتکاء به لطف خداوند و رحمت‌ پسر خدا و شفقت همه اساتید- نمایندگان خدا زندگی می‌کنیم. ما یک روز به روز، زندگی می‌کنیم.

ما سوپریم مستر تلویزیون را نگه می‌داریم تا من بتوانم با کل دنیا ارتباط برقرار کنم، نه فقط با گروهی از شاگردانم مثل آن روزهای قدیم. چون مردم، شاید به طور تصادفی، صدای مرا بشنوند و به آنها هم کمک خواهد شد. اگر بطور اتفاقی صورت من را ببینند، به آنها هم کمک خواهد شد. من به همه شما این قول را می‌دهم. اینکه چقدر کمک کنم بستگی دارد به کارمای آنها، به عقوبت آنها.

من نمی‌خواهم هیچ کسی در این سیاره به جهنم برود. بااینحال هنوز اتفاق می‌افتد. حتی با اینکه می‌دانم برخی از آنها فقط به طور موقت خواهند بود و آنها به زودی آزاد خواهند شد و دوباره به عنوان انسان متولد خواهند شد. اما اگر ما دیگر این سیاره را نداشته باشیم، آنها کجا متولد خواهند شد؟ شاید سیاره دیگری، شاید – اگر معیارهای کافی داشته باشند، اجر معنوی کافی برای تولد در چنان سیاره‌ای را داشته باشند.

Photo Caption: هیچ چیز نمیتواند مانع نور حقیقی شود.

دانلود عکس