Бүхнийг Чадагч, 4 хэсэгт лекцийн 4-р хэсэг, 2006 оны 10-р сарын 1-2

Сүнс чинь эргэн тойрондоо байгаа зүйлсийг үзэж туршихын тулд бие, сэтгэлийг ашиглахыг хүсдэг. Гэвч бие, сэтгэл тийм сайн хамтрах төлөвт биш байвал, эсвэл их өндөр түвшинд биш байвал сүнс зөвхөн тэр мэдээлэлд найдах болж, хамт хүлэгддэг. Та нар ингэж л чөлөөлөгддөггүй юм. Ердөө ухаан бодол, энэ л асуудал юм. Тиймээс маш сайн, гүнзгий бясалгахаараа тэр мөчид ухаан бодлоосоо холдон нисдэг. Тийм болохоор л дүрсэлж хэлэхийн аргагүй гүнзгий жаргалыг мэдэрдэг юм. Самадид орж, гэнэт дээшилсэн тэр мөч бол ер бусын зүйл юм. Үүнийг хэзээд ч тэр, аль ч өдөр хийх юм бол сүнс чинь эрх чөлөөндөө эргээд маш ижилсэн дасах болно. Унтаж байгаа үеийнх шиг. Биднийг унтаж байх үед сүнс маань ядарсан байх тул гарч явахыг хүсдэг. Тэр үед сүнс эрх чөлөөтэй болдог. Өдрийн цагт бол сүнс байдлыг харахын тулд ухаан бодлыг дагах болдог, эсвэл ухаан бодлыг чиглүүлэхийг хичээдэг. Гэвч ухаан бодол чинь буруу мэдээллээр хангасаар байдаг.

Тиймээс бясалгах юм бол чи ухаан бодлоосоо яаж салан явахаа мэддэг, түүний хэрэг байхгүй болдог. Тэгээд сүнс хараад, ухаан бодлын өгсөн буруу мэдээлэл, тэр бүү хэл зөв мэдээлэлд ч найдахын оронд сүнс өөрөө ухаан бодлын юу хийхийг илүү зөв чиглүүлж чаддаг. Сүнс маш уян зөөлөн, гоо үзэсгэлэнтэй. Сүнс энэ дэлхийн бузар булай, төвөг будилааныг ойлгодоггүй юм. Гэвч ийм учраас ухаан бодол сайн юм. Ухаан бодол мэдээллээр хангасаар, сүнс түүнд нь итгэдэг. Сүнс ухаан бодлыг дагахын оронд түүнийг даван гарч, түүнийг чиглүүлэх нь хавьгүй дээр.

Тиймээс залуус та нар үүнийг анхааралдаа аваарай. Биед хоол хэрэгтэй. Сүнсэнд, оюун санаанд бол өргөж өгөх бясалгалын хүч хэрэгтэй, дээшлэхийн тулд! Үнэхээр тийм, та нар эгэл хорвоогийн хүрээлэлд байсан ч ухаан бодлоо төвлөрүүлсээр байж чадна. Тэгж чадна! Энэ л чиний хүсэж байгаа зүйл бол үнэхээр юу ч сатааруулж чадахгүй. Үл ялиг магадгүй ч тийм удаанаар биш. Та нар энэ түвшинд хүрэх хэрэгтэй, тэгж чамайг дахиад юу ч сатааруулахааргүй болно, сатааруулсан ч хувцас дээрх тоос төдийхөн, гөвөхөд л алга болчихно. Энэ нь биед наалдаад, арьсан дээр чинь хатчихсан шавраас өөр. Энэ бол өөр зүйл.

Тэгэхээр гуйя, хэрвээ чамд иймэрхүү хурц, иймэрхүү маргааны шинжтэй, өдөөн хатгасан, эсвэл хүч сорьсон асуулт байгаа бол эхлээд өөрөөсөө асуу: "Энэ асуулт надад үнэхээр хэрэгтэй юу? Би үнэхээр зөв асуулт асуудаг уу? Эсвэл анхаарал татах гэж даль, даль, даль гэж байна уу, өөрийн нийгмийн хандлагаа хэн нэгэнд, бүр Их Багшид гаргах гэж байна уу?" Тийм нийгэм, бохир хүрээлэлд амьдардаг болохоороо л, энд ирчхээд өөрийгөө цэвэрлээгүй, хир буртгаа хүмүүс рүү, Их Багш руу хүртэл шидэлдэг. Чи үүндээ дасчихсан болохоороо л, эсвэл нэг юманд дотроо уурлаад, тэгээд түүнийгээ дэлгэнэ. Би хариулт өгсөн ч тэр нь чамд тусгүй, чи бүр ойлгосон байлаа ч гэсэн. Энэ бүхэн бүгд оюун ухааны түвшинд юм. Жинхэнэ зүйл биш.

Тиймээс энд ч гэсэн Би үнэндээ та нартай ярих гэж ирдэггүй, бүр асуултад хариулах гэж ч ирдэггүй, өөрийгөө орчлон ертөнцөөс бүхнийг үнэхээр ойлгож авсан, үнэхээр уран цэцэн гэж та нарт бодогдуулах гэдэггүй. Тийм биш. Миний энд байгаа нь л та нарт бэлэг юм. Ярьж байгаа бүхэн маань та нарыг өөр дээрээ төвлөрүүлэхийн тулд л юм, эсвэл ухаан бодлыг чинь жаахан тайвшруулахын тулд юм. Энд байгаа маань л та нарт өгч чадах хамгийн шилдэг сургаал.