"سفری به بهشت" ​​- "بهشت ​​غربی آمیتابا" یا "سرزمین پاکی از شادی مطلق"

استاد یک بار به ما گفتند پیروی از استاد برای تمرین مراقبه یعنی، "هر روز در حالی که زنده ایم می‌‍میریم" به این معنی که هشیاری روح‌مان می‌تواند بینِ بهشت ​​و زمین بیاید و برود بدون اینکه منتظر بمانیم تا این بدن فیزیکی واقعاً بمیرد.

من افتخار این را داشتم که در مدیتیشن از "بهشت ​​غربی آمیتابا" یا "سرزمین پاکی از شادی مطلق" چند بار بازدید کنم، با وجود اینکه روشِ "بودای سرزمین پاکی" را تمرین نمی‌کنم، بلکه "متد کوان یین" را که استاد اعظم چینگ های به من داده اند انجام می‌دهم که به من امکان می‌دهد، در حالیکه زنده هستم در "بهشت غربی" گشت و گذار کنم. به همین دلیل است که "متد کوان یین" روش کامل و بی‌نقصی است که، نهایتِ تمام روش‌های ممارست معنوی است.

دیدم که "بهشت ​​غربی" دقیقاً همان است که در "سوترای بودایی" توصیف شده است: زمین سنگفرش شده با طلا و قصرهایی که با طلای نرم و کشسان ساخته شده که شفاف به نظر می‌رسد و با نور طلایی می‌درخشند. ستون‌های داخل و خارج کاخ‌ها همه با سنگ‌های قیمتی هفت یا نُه رنگ، منبت کاری شده بود. آنجا همه چیز از نور تشکیل شده بود. ساختمان‌های درخشان آنجا مانند ساختمان‌های باستانی روی زمین بودند، از جمله سبک باشکوه بودایی، سبک اسلامی، یا سبک زیبای کاتولیک، زیرا تمام ساختمان‌های روی زمین تقلیدی از ساختمان‌های بهشتی هستند. ساختمان‌های بهشت ​​واقعاً آنقدر زیبا بود که هیچ زبان دنیوی نمی‌تواند آنرا توصیف کند. کاخ‌ها همه آگاهی خودشان را داشتند مانند موجودات زنده‌ای که می‌توانیم با آنها ارتباط برقرار کنیم. با اینکه ظاهراً درب داشتند اما می‌توانستیم بدون نیاز به عبور از هیچ درب یا مانعی وارد شویم.

رنگ‌ گل‌ها و گیاهان آنجا خیلی شفاف و روشن بود و همه می‌توانستند آواز بخوانند. درختان آنجا نیز در نور می‌درخشیدند و نوعی ارتعاش لطیف ساطع می‌کردند، انگار آواز می‌خواندند. نور آنقدر قوی بود که ابتدا نمی‌توانستم بین درختان، گل‌ها یا گیاهان تمایز قائل شوم. حتی اشخاص -حیوان آنجا همه می‌درخشیدند. کوه‌ها نیز سبز و بسیار درخشان و سرزنده زنده بودند.

ابتدا از سطح پایین "بهشت غربی" بازدید کردم که برای افرادی بود که یا طی زندگی بر روی زمین از پاداش‌های شایسته برخوردار بودند یا نامِ "آمیتابا بودا"را ذکر گفته و کمتر کارما داشتند. پس از رسیدن به آنجا ابتدا باید قسمت‌های آلودۀ بعد از زندگی در مخزن بزرگ رنگرزی زمین را، تمیز می‌کردند و بعد از پاکسازی کامل به‌تدریج تا سطح میانی بالا می روند.

در سطح میانی ​​کسانی بودند که بیشتر ممارست معنوی و مدیتیشن کرده اما هنوز افکار پریشان زیادی داشتند. برخی را دیدم که هنوز دلشان لذت‌های دنیوی قبلی را می‌خواهد؛ برای مثال، هر چیزی می‌خواستند بخورند، فوراً برایشان ظاهر می‌شد که از آن لذت می‌بردند و هر چیزی می‌خواستند فوراً فقط با فکرشان ایجاد می‌شد.

نکته‌ جالب توجه این بود که برخی از راهبان زن و مرد را دیدم که روشِ "بودای سرزمین پاکی" را ممارست و احکام را کاملاً رعایت می‌کردند. آنها دوباره در سطح پایین یا میانی آنجا متولد می‌شدند و متأسف بودند که در بدن انسانی شان، خوب تمرین نکرده بودند؛ می‌خواستند پس از رفتن به آنجا با پشتکار ممارست کنند.

بنابراین در هر سطح از "سرزمین پاکی از شادی مطلق" ​​بوداها یا بودیساتواهایی هستند که با مهربانی سخنرانی می‌کنند. زمانی که "بودیساتوای کوان یین" آنجا سخنرانی می‌کرد، همه موجودات به طرز معجزه‌آسایی به دختران نوجوانی تبدیل می‌شدند که دقیقاً لباس‌ هم شکلی را می‌پوشیدند تا به سخنرانی گوش دهند. سپس "بودیساتوای کوان یین" از طریق ارتعاش سخنرانی می‌کرد که همه مخاطبان می‌توانستند آن را درک کنند.

همچنین دیدم که وقتی "آمیتابا بودا" برای سخنرانی آنجا می‌رفت، هر موجودی به طرز معجزه‌آسایی به پسران جوانی تبدیل می‌شد تا به سخنرانی گوش دهد و "آمیتابا بودا" نیز به جای زبان از ارتعاش استفاده می‌کرد تا همه بفهمند. بعد از سخنرانی هرکسی به لباس اصلی خودش برمی‌گشت، که برای من خیلی جالب بود! من هم برای شنیدن سخنرانی به آنها پیوستم.

آنجا هر موجودی یک "خانه" داشت - یک "گل نیلوفر آبی". که آنها در نیلوفر آبی خودشان مراقبه می‌کردند، سوترا می‌خواندند و غیره. یک نیلوفر آنجا، بزرگتر از زمین ماست، زیرا یک چشم "آمیتابا بودا" به تنهایی به بزرگی کیهان است. بنابراین موجودات در "بهشت غربی" به نسبت بسیار بسیار بزرگ بودند، بر خلاف ما انسان‌های زمینی که بسیار کوچک هستیم. با وجود اینکه این جهان متعلق به بوداست، اگر موجودات آنجا خوب ممارست نکنند، گل نیلوفر آبی آنها پژمرده می‌شود و نورش را از دست می‌دهد؛ آنها نمی‌توانند تقلب کنند.

این سوترای "هشت آب ارزشمند" معروف در این سوترای "هشت آب ارزشمند" معروف در بهشت ​​غربی را توصیف کرد. دیدم آبی شفاف است که فوق‌العاده «خالص، خنک، شیرین، لطیف، مرطوب‌کننده، آرام‌بخش، رفع کننده عطش و حاوی همه کیفیت‌ها» است. موجودات می‌توانند برای شستن هر چیز کثیفی که به روحشان چسبیده آنجا بروند و سپس به خانه‌شان - گل نیلوفر آبی - برگردند تا به تمرین مراقبه ادامه دهند.

در "بهشت غربی" ​​فقط شادی هست، رنج و ناراحتی نیست، برای همین نامش را ​​ "سرزمین پاکی از شادی مطلق" گذاشته اند. تقریباً تمام ساکنان سطح بالای "بهشت غربی"، بوداها و بودیساتواها بودند، جایی که قوانین و اسرار کیهان را مطالعه می‌کنند و برای رهایی موجودات آماده می‌شوند، منتظرند تا به بودا یا بودیساتوایی حتی در سطوح بالاتر تبدیل شوند، هدفی که وقتی آنجا زندگی می‌کنند برای آن می‌کوشند.

بعد از چندین بازدید از "سرزمین پاکی از شادی مطلق" متوجه شدم: در حالی که هنوز در بدن انسانی هستیم، باید تلاش کنیم وگان باشیم، ممارست معنوی انجام دهیم، سبک زندگی بافضیلت و عشق را پیش ببریم، و با پشتکار "متد کوان یین" را انجام دهیم، که بالاترین متد است. بعد دیگر لازم نیست منتظر بمانیم تا بمیریم و با آگاهی‌مان به بهشت‌​​های مختلف سفر کنیم. بهشت از ممارست‌کنندگان معنوی مانند من و شما استقبال می‌کند.

استاد "بهشتی جدید" را آماده کرده اند، استاد "بهشتی جدید" را آماده کرده اند، بهشتی غیرقابل توصیف که حتی خارق‌العاده‌تر و و باشکوه‌تر است، برای رهروان و افراد خوب است. سپاسگزارم استاد! جبران لطف شما دشوار است. فقط می‌توانم از اینجا سه بار به شما تعظیم کنم. با احترام، "جی گوانگ" از چین

وگان: شهروند بهشت

وگان: یک گل جدید در بهشت شکفته می شود.

هرکدام از شاگردان استاد، تجربه های معنوی درونی مشابه، متفاوت یا بیشتری دارند و/ یا برکات دنیوی دارند؛ اینها فقط نمونه هایی هستند. معمولا ما آنها را، بخاطر توصیه استاد، با کسی درمیان نمی گذاریم.

برای دانلود رایگان تجربیات بیشتر لطفا از این سایت دیدن فرمایید SupremeMasterTV.com/to-heaven